ULICA LWOWSKA W WARSZAWIE

Kamienica Stronczyńskiego, Bojarskiego i S-ki wzniesiona w roku 1931

jest dwutraktowym budynkiem frontowym, uzupełnionym jednotraktową oficyną płn. na zapleczu. Dom ma szkielet żelbetowy wypełniony cegłą i ogniotrwałe stropy. Sześcioprzęsłowa elewacja frontowa jest w zasadzie symetryczna, ale w partii dwóch początkowych przęseł podwyższona o szóste piętro, a w przęśle trzecim - o szpetną, wtórną wystawkę. Parter i pierwsze piętro składają się na pasowo boniowany cokół elewacji, wypełniony dziewięciokwaterowymi oknami trójskrzydłowymi, zbliżonymi formą do kwadratu. Okna te uzyskały gzymsy parapetowe, a na piętrze dodatkowo niskie metalowe balustradki. Na czwartej osi znajduje się prostokątny otwór przejazdu bramnego, obwiedziony profilowaną opaską. Na osiach skrajnych oraz parze środkowych na kolejnych piętrach zaprojektowano okna czteroskrzydłowe. Wewnętrzne z wymienionych osi wyróżniają się balkonami o prętowych balustradach, które przylegają do prostopadłościennych, trój-kondygnacyjnych wykuszy na drugiej i piątej osi. Podstawę wykuszy stanowią gzymsy z szerokim pasem wewnętrznego gładkiego fryzu. W każdym z wykuszy na gzymsie tym wspiera się niezwykle szerokie, sześcioskrzydłowe okno, ponad którym osadzono prostokątną płycinę. Na trzecim piętrze występuje takie same okno z identyczną płyciną. Górna kondygnacja wykusza (czwarte piętro) zawiera triadę okien zamkniętych półkoliście, ujętych i rozdzielonych filarami o toskańskich głowicach, dźwigającymi profilowane łuki nadokienne. W pachach łuków osadzono trójboczne płyciny. Wykusz zamknięto gzymsem, ponad którym widoczna jest pełna cokołowa balustrada balkonu piątego piętra, imitująca attykę z płycinami w polu przęseł i cokołów. Na każdy z tych balkonów wychodzi trójskrzydłowy porte-fenetre. Całość elewacji zamknięta została wąskim profilowanym gzymsem głównym.

Partia nadbudowana nad dwiema początkowymi osiami liczy aż cztery okna dwuskrzydłowe, ujęte i dzielone toskańskimi pilastrami. Wieńczy ją kolejny gzyms profilowany. Nadbudówka nad trzecią osią jest dwukondygnacyjna - w dolnej całkowicie przeszklona, w górnej silnie cofnięta. Trójskrzydłowe wrota bramy są drewniane, silnie przeszklone.
Wnętrze przejazdu, wyraźnie poszerzone z lewej strony w pierwszym z dwóch przęseł, otrzymało terakotową posadzkę w kolorze żółtym. Oba przęsła rozdzielono belką płaskiego stropu. Tuż za belką po prawej znajduje się wejście do mieszkania, nieco dalej zaś, po lewej, widoczne jest wejście na klatkę schodową poprzez wiatrołap. Drewniane, górą przeszklone zewnętrzne drzwi harmonijkowe, mają dwa segmenty w lewym skrzydle i jeden w prawym, natomiast drzwi wewnętrzne, między wiatrołapem a klatką, otrzymały układ odwrotny. Posadzka klatki składa się z szarych płytek lastrykowych, uzupełnionych płytkami czarnymi, tworzącymi pas bordiury. Schody oblicowano szarym lastrykiem, a balustradę poręczy zestawiono z pionowych prętów. Trapezowe podesty pięter prowadzą do windy na wprost oraz mieszkań po bokach.
Elewacja tylna kamienicy liczy pięć przęseł. Pierwsze z nich wypełniono oknami czteroskrzydłowymi, a na parterze i piętrze trójskrzydłowym i. Okno piętra uzyskało prętową balustradę, w przyziemiu zaś podobna balustrada otacza zejście do piwnicy pod oknem. Drugie przęsło zawiera okna trójskrzydłowe i wylot przejazdu bramnego, trzecie zaś pięcioboczny ryzalit klatki schodowej z międzykondygnacyjnymi oknami jednoskrzydłowymi w ścianie czołowej oraz dwuskrzydłowymi w dwóch bokach sąsiadujących z nią. W lewym z tych boków osadzono dodatkowe wejście. Począwszy od opisanego ryzalitu elewacja jest sześciopiętrowa, tzn. o piętro wyższa niż w pozostałych partiach budynku. Czwarte przęsło powtarza układ okien drugiego, natomiast końcowe zostało silnie zryzalitowane i wypełnione oknami czteroskrzydłowymi (na parterze i piętrze trójskrzydłowymi, jak w pierwszym przęśle), powyżej parteru zaopatrzonymi w balkony o prętowych balustradach.
Powyżej pierwszego piętra elewację przecina gzyms kordonowy, który obejmuje też jednotraktową oficynę płn., prostopadle dostawioną do członu frontowego. Jej partia od strony tego członu liczy trzy osie z oknami jednoskrzydłowymi i dwoma wejściami w parterze (jedno do piwnicy), przy czym oś zach. jest silniej odsunięta od pozostałych i sąsiaduje z osią tworzącą ukośny uskok elewacji i (okna dwuskrzydłowe). Opisana partia oficyny jest sześciopiętrowa, dalsza jej część zaś liczy pięć pięter. Po zachodniej stronie uskoku występują dwie silnie cofnięte osie z oknami jednoskrzydłowymi, pozostała zaś, trójosiowa partia elewacji, jest względem nich zryzalitowana. Poniżej gzymsu kordonowego na parterze i piętrze występują tu okna trójskrzydłowe, jak w członie frontowym, wyżej zaś czteroskrzydłowe. Na środkowej z tych trzech osi zaprojektowano wnękę z loggiami balkonowymi o prętowych balustradach, nie zamkniętą od góry. Oficynę obsługuje klatka schodowa zlokalizowana w ukośnym uskoku elewacji (wnętrze jak w klatce frontowej). Oba skrzydła wieńczy profilowany gzyms koronujący.