ULICA LWOWSKA W WARSZAWIE

Lwowska 2-4

Kamienice Lucjana Dobrowolskiego wzniesione w latach 1934-35

jako zespół dwóch budynków frontowych, krytych niskimi dachami dwuspadowymi, dwutraktowych, o ujednoliconych elewacjach przyulicznych i wspólnym podwórzu, na które wychodzą elewacje jednotraktowych oficyn bocznych, równoległych, lecz usytuowanych pod kątem w stosunku do korpusu głównego (odchylenie ku południowi). Budynki mają szkielety żelbetowe wypełnione cegłą i ogniotrwałe stropy. Liczą po sześć kondygnacji, ale od ulicy pod płytowym gzymsem głównym zaprojektowano jeszcze niskie, szerokie okienka poddasza.
Czteroosiowa elewacja frontowa segmentu nr 2 jest lekko wysunięta względem domu nr 4, także czteroosiowego, ale na pierwszej osi zróżnicowanego masywnym wykuszem nad parterem, sięgającym do linii okienek poddasza. W wykuszu umieszczono po trzy okna dwuskrzydłowe na każdym piętrze oraz dwa małe otwory kwadratowe pod linią zamknięcia. W przyziemiu obu elewacji znajduje się łącznie dziesięć otworów: dwie witryny na pierwszej i po jednej na trzeciej i czwartej osi, okna trójskrzydłowe na piątej i ósmej, dwuskrzydłowe na siódmej, przejazd bramny na drugiej, wejście sklepowe na szóstej oraz portal pomiędzy szóstą a siódmą osią. Ten ostatni składa się z płaskiego obramienia drzwi, zwieńczonego odcinkiem gzymsu. Pasowe boniowanie parteru wzmocniono trzema szeroko rozstawionymi, wysuniętymi listwami poziomymi. Górna z nich przechodzi wzdłuż linii zamknięcia okien i stanowi pierwszą z sekwencji czterech podobnych listew międzykondygnacyjnych, z których najwyższa jest listwą parapetową. Między kolejnymi piętrami widoczne są układy identycznych czterech listew, brak ich jedynie nad oknami górnej kondygnacji. Poza wykuszem wszystkie okna są trójskrzydłowe, na drugiej, czwartej, szóstej i siódmej osi zaopatrzone w szerokie bezwspornikowe balkony o balustradach zestawionych z poziomych prętów i płaskownika. Tynki elewacji są w złym stanie - na piątej osi odpadły niemal całkowicie.
Przejazd bramny ma prostokątny przekrój pionowy i nowe, przeszklone wrota plastikowe. Wnętrze otrzymało posadzkę z ukośnie karbowanych, brązowych płytek terakoty (środkowy pas ciemniejszy) i dzielone jest w połowie belką stropową wspartą na dwóch filarach przyściennych. Po prawej stronie za filarem znajdują się drzwi do mieszkania lub stróżówki (przed nimi za-spawana krata), po lewej zaś wejście na klatkę schodową. Dwuskrzydłowe drzwi są górą przeszklone i tu wypełnione kratą w postaci zygzakowato łamanych prętów, spinanych skuwkami w miejscu styku i tworzących rysunek przecinających się rombów. Posadzka w sieni i na podestach dwubiegowych powrotnych schodów jest wykonana z lastrykowych płytek i tworzy szachownicę w kolorach różowobrązowym oraz czarnym. Pierwszy z tych kolorów zastosowano w okładzinach stopni. Balustrada poręczy wypełniona jest trzema równoległymi taśmami płaskowników (środkowa szersza).
Elewacja tylna budynku liczy sześć przęseł, z których trzecie, czwarte i piąte mają układ trójkątnych ryzalitów wypełnionych w obu widocznych bokach dwuskrzydłowymi oknami. Okna tego typu występują także na pozostałych osiach, z których szósta wyróżnia się dodatkowo wylotem przejazdu bramnego, a pierwsza drzwiami do przelotowej sieni, bardzo wąskiej, mającej posadzkę taką jak klatka schodowa. Ściany do wysokości ok. 150 cm oblicowano czarnym lastrykiem, dzieląc okładzinę na przęsła lizenami. Sień sąsiaduje z klatką, dekorowaną tak samo jak klatka główna.
Jednotraktowa oficyna płd. poprzedzona została od strony korpusu głównego ukośnym łącznikiem (okna dwuskrzydłowe), który styka się prostopadle ze ślepą boczną ścianą występu tego skrzydła. Elewacja oficyny liczy tylko jedną oś wypełnioną oknami trójskrzydłowymi. Łącznik przed oficyną płn. jest wielobocznie zaklęśnięty (okna jednoskrzydłowe w pierwszym i drugim boku, trójskrzydłowe w trzecim, czwarty ślepy, na parterze lokale usługowe), a elewacja tej ostatniej liczy cztery osie i zawiera okna dwuskrzydłowe, osadzone na półpiętrach na trzeciej osi. Znajduje się tu wejście na klatkę schodową, zabiegową, ze stopniami licowanymi różowobrązowym lastrykiem i balustradą, poręczy złożoną z triad pionowych prętów, osadzonych pomiędzy prętami międzyprzęsłowymi. W parterze czwartej osi osadzono bramę. Cokół wszystkich trzech skrzydeł oblicowano brązowym klinkierem o zmiennej wysokości pasa: ok. 60-80 cm.