|
Rzeczpospolita > Korona > Prowincja Małopolska
>Województwo Bełzkie > Powiaty: Tomaszów, Lubaczów (część), Hrubieszów (część),
Zamość (część)
NEPOMUKI
DAWNEGO WOJEWÓDZTWA BEŁZKIEGO
(część zawarta w dzisiejszych granicach RP)
Dawne województwo bełzkie
- a jeszcze dawniej Księstwo Bełzkie - należało wraz z Ziemią
Chełmską województwa ruskiego do Grodów Czerwieńskich, stanowiąc część Rusi
Czerwonej,
czyli wchodziło w skład prowincji małopolskiej. Dziś, przecięte
granicą, w swej polskiej części należy do województw belzkiego i
podkarpackiego
|
|
> GŁÓWNA STRONA
NEPOMUKÓW
>>
STRONA JANÓW RUSKICH
>>
STRONA JANÓW LUBELSKICH
>>
STRONA JANÓW PODLASKICH
>> STRONA JANÓW SANDOMIERSKICH
>> STRONA JANÓW MAŁOPOLSKICH
>>
STRONA JANÓW KRESOWYCH
|
|
Posłuchaj:
RYBA Jakub Jan:
Chvalozpev ke
sv. Janu Nepomuckemu (1803) - Jenom ctnost
NEPOMUKI
BEŁZKIE W
....współtwórz tę mapę!....
|
|
Tereny te
należały do
Ordynacji
Zamojskiej (>>), którą należałoby
właściwie rozpatrywać jako osobną jednostkę terytorialną,
niezależnie i w opozycji do podziału administracyjnego I RP.
Rozciągała się ona na terenie trzech województw, a jednolitość
zarządzania, i to bardziej scentralizowanego niż to państwowe,
powodowało, że przez kilkaset lat te ziemie stanowiły całość,
niepodzielną na mocy prawa.
W Ordynacji i na Roztoczu kult św. Jana
Nepomucena datuje się bardzo wcześnie. Wydaje się, iż zaraz po
Śląsku i Pomorzu na tym obszarze mamy do czynienia z najstarszym,
tak intensywnie rozwijającym się kultem świętego na ziemiach
polskich. Ordynaci mieli sentyment do Naszego Ulubionego Świętego, a
początki kultu wiązać należy z osobą
Tomasza Antoniego Zamoyskiego (>>).
Zobacz szczegółowy opis patronatu Zamojskich nad kultem JN
umieszczony przy opisie obiektów z Zamościa
(nominalnie już w Ziemi Chełmskiej Ruskiego >>) |
|
|
Niesiecki powiada, że niegdyś były w
województwie Bełzkiem powiaty: Lubaczewski, Szewłocki i Horodelski, za
swego zaś czasu wymienia: Bełzki, Grabowiecki, Horodelski i ziemię
Buską. Teodor Waga, dokładniejszy geograf od innych, wymienia w roku
1767 powiaty: Bełzki, Grabowiecki, Horodelski, Lubaczewski i ziemię
Buską. [Z. GLOGER, Kraków 1903]
Po włączeniu
księstwa bełskiego w 1462 roku do Korony jako nowego województwa
bełskiego, obszar obecnej Zamojszczyzny znalazł się w czterech
jednostkach administracyjnych. Największa część należała do
województwa bełskiego z powiatami: bełskim, grabowieckim i
horodelskim, przy czym po pewnych zmianach do Ziemi Chełmskiej
włączono włość hrubieszowską i kryłowską, które odtąd stanowiły
enklawę tej Ziemi w województwie bełskim. Nieco mniejsza część
należała do powiatu krasnostawskiego w Ziemi Chełmskiej. Stosunkowo
mały obszar na południu wchodził w skład Ziemi Przemyskiej. Na
zachodzie niewielkie tereny z Biłgorajem i Wysokiem wchodziły w
skład województwa belzkiego. [P.Rogalski & R.Moteka, 2000]
mapa
województwa bełzkiego I RP
|
|
WOJEWÓDZTWO BEŁZKIE
(80 + 11)
(część w
dzisiejszych granicach RP)
zobacz na mapie google (>>) |
|
|
powiaty,
alfabetycznie:
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
MIEJSCOWOŚCI
(do uzup.): |
|
|
|
|
|
|
|
Powiat Hrubieszów (część w d.woj. bełzkim, 11)
zobacz Nepomuki tego powiatu na mapie Google >>
|
 |
|
|
|
część południowa i wschodnia
dzisiejszego powiatu należąca do d. woj. bełzkiego.
większą część dzisiejszego powiatu stanowią ziemie dawnych włości hrubieszowskiej i kryłowskiej -
enklawy Ziemi Chełmskiej, a więc województwa ruskiego
(>>) w woj. bełzkim, (dziś w
województwie lubelskim
>>)
uwaga: obiekty z miejscowości name=Hrubieszow3>
Hrubieszów,
Uchanie,
Odletajka,
Odletajka,
Gliniska,
Mojsławice,
Drohiczany,
Kolonia Staszic,
Werbkowice,
¿
Bogucice,
Drogojówka,
Zadębce,
oraz
Kryłów
leżące w gminach Hrubieszów, Uchanie, Werbkowice, Trzeszczany,
Mircze powiatu hrubieszowskiego znajdziecie na stronie Nepomuków Ziemi Chełmskiej
dawnego województwa ruskiego
(>>)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
  |
-
Moroczyn (gm. i pow. Hrubieszów): przy głównej drodze
wiodącej do dawnego pałacu stoi
biała, XVIII-wieczna kapliczka z pomalowaną brązową farbą uszkodzoną
figurą Jana Nepomucena (utrącony krzyż, zatarte rysy twarzy). Z
ową kapliczką wiąże się tragiczna historia przytoczona przez prof.
Wiktora Zina w książce pt. "Opowieści o polskich kapliczkach":
"W
relacji ludzi z ubiegłego wieku przy budowli tej rosły kiedyś cztery
potężne jawory. Wiosną 1863 roku Kozacy stacjonujący wówczas w
Hrubieszowie przywieźli wozem czterech związanych ze sobą młodych
ludzi. Powieszono ich właśnie tutaj, przy kapliczce, chociaż
kilometr dalej na wzgórzu dziekanowskim, zwanym dziś Szubymycia,
czyli szubienica, wieszano innych „buntowników”, jak Rosjanie
nazywali powstańców. Kilka dni wisieli nieszczęśliwcy ku przestrodze
wszystkich nieposłusznych. Pogrzebano ich na dziekanowskim
cmentarzu. Świętość miejsca została jakby wzbogacona nieznanym
epizodem. I to trwało dalej. Podczas ostatniej okupacji dwóch
pijanych żandarmów przywiozło właśnie tu zabiedzonego Żyda. (...).
Ustawili Żyda pod kapliczką i zastrzelili jednym strzałem z
karabinu. Ani ofiara ani oprawcy nie wyrzekli przy tym ani słowa.
(...) Zabitego pozostawiono u stóp wybrzuszonej części słupa.
Istniała jakaś siła emanująca z tego miejsca, skoro zbrodni dokonano
właśnie tutaj" (uwaga: miejscowość graniczna, należy
upewnić się co do przynależności do woj. bełzkiego lub Z.Chełmskiej
woj. ruskiego)
-
Annopol (gm.
i pow. Hrubieszów): drewniana biało-niebieska kapliczka Jana N. o
dwuspadowym daszku, fundowana przez Tomasza Olszaka, powstańca
z 1863 roku (inne źródło mówi o wpisanej do ewidencji zabytków
drewnianej kapliczce Jana N. z 1918 roku - należy wyjaśnić rozbieżności i sprawdzić).
Wewnątrz ludowa drewniana i polichromowana figura Jana N., bez
zarostu, o zielonym mantolecie i długiej stule. W rękach krzyż i
palma (uwaga: miejscowość graniczna, należy
upewnić się co do przynależności do woj. bełzkiego lub Z.Chełmskiej
woj. ruskiego)
-
Radostów (gm. Mircze, pow. Hrubieszów): przydrożna figura Jana N. -
ceglanym postumencie (dawniej tynkowanym) kamienna rzeźba św. Jana Nepomucena z przełomu
XVIII i XIX wieku, pozbawiona głowy, rąk i krzyża. Formą nawiązuje
nieco do najlepszym tutejszych wzorców (Łabunie)
-
Stara Wieś (gm. Mircze, pow. Hrubieszów,
 ):
duża ceglana kapliczka sklepiona łukami, w niej figura Jana N. polichromowana (różowa sutanna!).
Figura jest współczesna, identyczna jak w rzeźby ze Krowicy
Samej, Krowicy
Hołodowskiej czy Wólki Dłużewskiej (Mazowsze >>) - to współczesne figury z
końca XX wieku wykazujące duże podobieństwo do figur z warsztatu
pani Barbary Kobyłczyk-Schaefer z Piekar Śląskich
-
Horodło (gm. Horodło, pow. Hrubieszów, ):
w kościele podominikańskim św. Jacka i Matki Bożej Różańcowej, w
ołtarzu bocznym, stoi barokowa drewniana polichromowana (niebieska befka!) figura Jana N. (uwaga: mój dawny zapis mówił o rzeźbie Jana
Nepomucena z XVIII wieku w usytuowanym nad samym
Bugiem, na tzw. Pogórzu, kościele parafialnym Świętego Krzyża, w
lewym ołtarzu przytęczowym. Kościół ten jednak nie istnieje od 1783
roku, więc ewidentnie coś pomyliłem. Tekst może jednak dotyczyć
innej nadbużańskiej miejscowości, lub może drugiej świątyni w
Horodle. Sprawdzić! Jest możliwe, że figura ze św.
Jacka pochodzi z rozebranego kościoła)
-
Horoszczyce (gm.
Dołhobyczów, pow. Hrubieszów): kamienna (bądź może betonowy odlew) figura Jana N. na
dwustopniowym gzymsowanym cokole. Rzeźba statyczna, w pseudokontrapoście, z długą stułą i9 krzyżem przyciśniętym do
piersi. Całość umieszczona na schodkach, w grupie starych drzew,
malownicza
-
Oszczów (gm. Dołhobyczów, pow. Hrubieszów, ): w tej miejscowości
tuż koło granicy z Ukrainą, na skrzyżowaniu dróg stoi ładny kamienny polichromowany Jan
N. z
1776 roku. Cokół w formie obelisku, murowany z cegły, tynkowany
-
Żniatyń (gm. Dołhobyczów, pow. Hrubieszów,
):
we wnęce elewacji frontowej kościoła rzeźba
niebieskookiego Jana Nepomucena, barokowa, z XVIII wieku. Ostatnio
(lato 2008) zakończył się remont elewacji i nisze są puste, ale JN nie zniknęły
- zostały
zabezpieczone przez ks. proboszcza do renowacji. Stan rzeźby przed
renowacją - jak na przebywanie wiele lat w
deszczu i śniegu - zadawalający. W drugiej wnęce elewacji frontowej kościoła równie piękna rzeźba nepomukopodobna. Wykazuje ona jedność stylistyczną z Janem opisanym
powyżej, co - razem z kilkoma innymi cechami (brak zarostu) -
skłania mnie do zanegowania jej nepomuceńskości. Nie rejestruję jej
więc jako drugiego żniatyńskiego Jana Nepomucena Piwnookiego, lecz
zamieszczam w tym miejscu informacje i zdjęcia nadesłane przez Teo P.
z powodu urody tej barokowej
XVIII-wiecznej rzeźby i jej kontekstu nepomuckiego. Pozostaje
pytanie, jakiego świętego przedstawia ta rzeźba - najprawdopodobniej Jana
Kantego lub Franciszka Salezego
|
 |
|
|
|
|
|
Kościaszyn |
pow. Hrubieszów |
gm. Dołhobyczów |
|
|
|
 |
W szczycie drewnianego kościoła pod wezwaniem św. Jana Nepomucena
(zobacz wyżej), we wnęce za szkłem umieszczono drewnianą
polichromowaną rzeźbę św. Jana
Nepomucena z XIX wieku |
|
|
|
Powiat Lubaczów - część w d.
woj. bełzkim (20 + 2)
Dziś częściowo w woj. podkarpackim (zobacz
stronę Janów
Ruskich (Podkarpackich) >>), a częściowo w
lubelskim (zobacz
Nepomuki Lubelskie >>).
Dawne starostwo lubaczowskie obejmując na Roztoczu Wschodnim i
obszarach przyległych miasta Płazów i Potylicz oraz wsie Ruda
i Huta Różaniecka, Radruż, Dziewięcież, Prusie, Brusno
Stare i Nowe, Rudka, Huta Stara, Krzywe, było do 1778 roku
własnością Jerzego Augusta z Wielkich Kończyc Mniszcha Wandalina,
marszałka nadwornego koronnego, syna Józefa, fundatora warszawskiego
pomnika JN przy pałacu rodziny na ul. Senatorskiej w Warszawie (zobacz >>).
|
|
|
|
Lubaczów |
pow. Lubaczów |
gm. Lubaczów |
ul. Sobieskiego 4 |
|
|
 |
W tutejszym Muzeum Kresów, przy starym spichrzu, stoi kapliczka św. Jana
Nepomucena, murowana, zwieńczona attyką, w ścianach wnęki z
freskami świętych, z XVII-XVIII wieku. Jest to najstarsza
budowla miasta, usytuowana przy przeprawie przez dawne
koryto Wiszni. Żołnierze sowieccy w zimie 1939-40 porąbali i
spalili starą barokowa figurę topiąc jej resztki w rzece. Na
ścianach kapliczki wypisali ordynarne słowa. Legenda głosi,
że tej samej nocy zerwał się silny wiatr i dały się słyszeć
uderzenia łańcucha. Nieznanej natury siła przez kilka nocy
wywracała łóżka w kwaterach czerwonoarmiejców w spichlerzu, zmuszając ich do przeniesienia się
do ziemianek w Niwkach. Remont kapliczki przeprowadzono dopiero w
latach 80. XX wieku, a freski odrestaurowano i uzupełniono w roku
2004. Planowane jest umieszczenie wewnątrz figury Jana N. |
|
|
|
|
|
Lubaczów |
pow. Lubaczów |
gm. Lubaczów |
ul. Sobieskiego 4 |
|
|
 |
W tutejszym Muzeum Kresów, w ramach
wystawy stałej "Dziedzictwo Kresów", prezentowany jest olejny obraz Jana N., format około
80-100 cm w podstawie i do 150 cm w pionie, zapewnie z
przełomu XVIII/XIX wieku. Jan w gwiaździstej aureoli dzierży
krzyż, a w tle widać Most Karola ze sceną Topienia. Obiekt pochodzi z cerkwi w
Łówczy (gm. Narol, pow. Lubaczów) (nad: Teo
P.) |
|
|
|
|
|
Lubaczów |
pow. Lubaczów |
|
ul. T. Kościuszki 2/2a |
|
|
|
|
Figurka Jana N. eksponowana w gablocie w muzeum
przy parafii św. Stanisława Biskupa i Męczennika w
Lubaczowie (nad: : Pietrosul) |
|
|
|
|
|
-
Basznia Dolna |
pow. Lubaczów |
gm. Lubaczów |
|
|
|
 |
W murowanej kapliczce (obacz wyżej)
rezydowała niegdyś polichromowana figura Jana N. Zaginiona w
nieustalonym czasie po 1945 roku została zastąpiona
malowidłem nepomuckim (nad: Pietrosul) |
|
|
|
|
 |
-
Krowica Hołodowska
(gm. i pow. Lubaczów,
): drewniana kapliczka
Jana N. nad Lubaczówką, usytuowana przed wioską koło skrzyżowania
dróg od strony Krowicy Samej, w środku drewniana, polichromowana figura
JN. Figura jest współczesna, identyczna jak w rzeźby ze Starej Wsi, Krowicy
Samej czy Wólki Dłużewskiej (Mazowsze >>) - to współczesne figury z
końca XX wieku wykazujące duże podobieństwo do figur z warsztatu
pani Barbary Kobyłczyk-Schaefer z Piekar Śląskich. Oryginał rzeźby
jest ponoć w kościele (uwaga: sprawdzić)
-
Cetynia
Hołodowska (gm.
i pow. Lubaczów):
za wsią na polnej drodze, za Cetynią stoi murowana kapliczka Jana N. z
polichromowaną figurą w środku. Uszkodzony krzyż (uwaga: obiekt
dawniej wpisany pod lokalizacją Krowica Sama)
-
Krowica Sama (gm.
i pow. Lubaczów, ):
kamienna figura Jana N. na dachu parafialnego kościoła
rzymskokatolickiego Przemienienia Pańskiego (nad: K.B.).
Figura jest współczesna, identyczna jak w rzeźby ze Starej Wsi, Krowicy
Hołodowskiej czy Wólki Dłużewskiej (Mazowsze >>) - to współczesne figury z
końca XX wieku wykazujące duże podobieństwo do figur z warsztatu
pani Barbary Kobyłczyk-Schaefer z Piekar Śląskich
-
Krowica Sama (gm.
i pow. Lubaczów, ): drewniana rzeźba Jana N. w kościele
Przemienienia Pańskiego, wykonana w manierze ludowego baroku.
Kontrapost, polichromia, aureola, krzyż.
Przeniesiona została z kapliczki nad potokiem przez księdza kanonika
Stanisława Deca (nad: Pietrosul, rozocze.it.home.pl)
-
Załuże (gm. i pow.
Lubaczów): niedaleko linii kolejowej Hrebenne-Munina, na sporym
trapezowatym cokole umieszczono okazałą figurę
Jana N. z palcem na ustach, w birecie, z krucyfiksem. Rzeźbę chroni
blaszany ząbkowany daszek
(>>) oparty na czterech prętach. XIX wiek (nad: W.P.)
|
 |
|
 |
-
Oleszyce (gm.
Oleszyce, pow. Lubaczów): kapliczka murowana malowana na biało, przy skrzyżowaniu
dróg przed miastem przy rozstajach na Bełżec i Jarosław. We wnęce
stoi kamienny Jan N., stan dobry (nad: J.D.)
-
Oleszyce (gm.
Oleszyce, pow. Lubaczów, ): w ogrodzeniu tutejszego kościoła są dwie
bramki, obie flankowane parą rzeźb. Jedna z tej czwórki to rzeźba Jana N.
-
Oleszyce (gm.
Oleszyce, pow. Lubaczów, ):
za kościołem (zobacz wyżej) kamienna figura Jana N. na gzymsowanym
cokole, z krzyżem w rękach (nad: Pietrosul)
|
 |
|
 |
-
Nowiny Horynieckie (gm. Horyniec, pow. Lubaczów): przepięknie położona
kapliczka nepomucka z sygnaturką. Wewnątrz rzeźba JN wykonana zapewne z malowanego gispu. Jak głosi tradycja
kapliczka wzniesiona została przez Polaków wziętych do niewoli przez Turków i
uwolnionych przez króla Jana III Sobieskiego. To zbyt wcześnie na
Nepomucena, ale co do samej kapliczki - kto wie... (nad: L.J.,
zobacz kartę obiektu)
|
 |
|
 |
Potok Jaworowski (gm.
Wielkie Oczy, pow. Lubaczów):
był tu niegdyś drewniany kościół pod wezwaniem św. Jana Nepomucena.
W początkach XX wieku został zastąpiony murowanym z jednoczesną
zmianą wezwania na Trójcę Przenajświętszą. Wewnątrz obraz Jana N.,
zapewne pochodzący ze starego kościoła, przedstawiający Świętego z
palmą w dłoni, adorującego krzyż trzymany przez aniołka
(zobacz spis kościołów pod wezwaniem JN
>>) |
|
|
|
- Kobylnica Wołoska |
pow. Lubaczów |
gm. Wielkie Oczy |
|
|
|
|
Zaginiona rzeźba św. Jana Nepomucena w
niszy dawnej cerkwi grekokatolickiej. Regionalista Stanisław
Baran opowiedział Pietrosulowi, że "Od niepamiętnych
lat istniała nad potokiem drewniana kapliczka z figurą św.
Jana Nepomucena. W latach międzywojennych jeden z
mieszkańców, który wcześniej wyemigrował do Kanady, dorobił
się i zafundował nową, murowaną kaplicę na usypanym
wzniesieniu już w nowym miejscu. Figura została przeniesiona
do murowanej kaplicy, kaplica jednak z braku funduszy na
zakup obrazu nie została poświęcona, nadeszła II wojna. W
latach wojennych kryta blachą kapliczka została rozebrana, a
figura św. Jana wrzucona w nurty potoku Łazanka, który
przepływał w zaroślach w pobliżu cerkwi. Stamtąd wyłowiono
ją i ustawiono w prawej niszy nad bocznym wejściem do cerkwi
i tak sobie tam stała dobrze zabezpieczona. W latach
siedemdziesiątych ówczesny ks. Jakub Solilak sprzedał ją w
nieznane" (nad: Pietrosul) |
|
|
|
|
|
Gorajec |
pow. Lubaczów |
gm. Cieszanów |
|
|
|
 |
Drewniany ludowy Jan N. w murowanej
kapliczce. Jest to wysmukła figura z palcem na ustach |
 |
|
|
|
Niemstów-Osiedle |
pow. Lubaczów |
gm. Cieszanów |
|
|
|
 |
Nepomuk z końca XVIII wieku na terenie dawnego PGR, w mocno
industrialnym i zdegradowanym otoczeniu, widoczny z drogi.
Miejscowy folwark należał w tych czasach do Sieniawskich, więc zapewne z
nimi należy łączyć fundację figury. Jest to okazały kamienny Jan N.,
który dawniej
stał na
potężnym cokole, najpewniej skomponowanym wtórnie z dziwnych
elementów. Po renowacji w roku 2013 ustawiono go na zgrabnym
cokole z inskrypcją "ŚWIĘTY JANIE / NEPOMUCENIE /
OPIEKUJ SIĘ NAMI. / A.D. 2013", na którym umieszczono wysoką
kolumnę. W trakcie prac zdjęto warstwy farby, a cały obiekt
obrócono o 90 stopni, twarzą na południe. Otoczenie
uporządkowano i ogrodzono a stary postument zabezpieczono
zadaszeniem (nad: P. Rydzewski via H.J., uzup: W.P.,
Pietrosul) |
  
    |
|
 |
-
Narol (gm.
Narol, pow. Lubaczów): przy ul. Warszawskiej, 300 m na płn. od
rynku, po lewej stronie drogi stoi okazała, kryta niegdyś gontem, murowana kapliczka z kamienną figurą JN
ustawioną na czymś w rodzaju spłaszczonej piramidy. Nieczęsty motyw
adoracji przez Jana N. Matki Bożej w Starej Boleslavi, jak w podobnym obiekcie w Górecku Kościelnym
(Ziemia
Chełmska woj. ruskiego >>) (ponadto np. Wrocław, Grodowice,
Żelazno, Głębowice, Olbrachcice Wielkie, Stary Wiązów, Święciechów). Ponoć wystawiona przez hrabiego Antoniego Feliksa Łosia, w podzięce
za opatrznościowe ocalenie ze wzburzonych wód rzeki Tanew - Święty
miał uratować życie hrabiemu, który wbrew ostrzeżeń woźnicy próbował
przejechać karocą wezbraną wodę. Woźnica hrabiego wyciągnął za
włosy, za co dostał wolność, ziemię i ... baty. Wg
miesięcznika "Ziemia" (IV.1922 r.) widniał na niej niegdyś napis
(podawany w innych źródłach w nieco innym brzmieniu):
|
Co Pan Panu winien, Pan Wie
Że Pan Pana wyratował w Tanwie
Że więc tedy Pan Pana z Tanwi wyratował
Pan Panu w zamian za to figurę ufundował |
Ten sam tekst w brzmieniu "Jak drogie senatorskie
życie, - Pan wie,/ bo go uchował od bystrej rzeki – Tanwie./ A że
Pan Pana od śmierci – wybawił,/ przeto Pan Panu figurę – postawił"
łączony jest również z nieistniejącą już figurą z Księżpola
(Ziemia
Chełmska woj. ruskiego >>). Jest to druga lokalizacja
obiektu - pierwotnie stał na miejscu dramatycznego, opisanego
powyżej zdarzenia. Ta sama kapliczka w późniejszym okresie swego
żywota ma wygląd tak odmienny, że została tu na czas pewien błędnie
zakwalifikowana jako osobny byt. Gont zastąpiono blaszanym dachem,
figura wewnątrz została pokryta farbą zacierającą
szczegóły rzeźby. A szczegóły te to biret trzymany w ręku, gest
lewej ręki złożonej na piersi i ostro cięte fałdy szat. Według
Agnieszki Szykuły-Żygawskiej ("Skarby Podkarpackie" nr 28,
V-VI.2011) rzeźbiarz obracał się w kręgu wpływów rokokowej rzeźby
lwowskiej z końca XVIII wieku (nad: DK, florianszary, zm: Pietrosul)
-
Huta Różaniecka (gm. Narol, pow. Lubaczów): murowana
kapliczka z dwuspadowym dachem. We wnęce drewniana polichromowana
figura Jana N. niezłej klasy. Styl barokowo-ludowy, ostrop cięte
fałdy rokiety, aureola z dwoma gwiazdami, palma w lewej dłoni, spory
krzyż (nad: Pietrosul)
|
 |
|
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 |
-
Łabunie (gm. Łabunie, pow. Zamość,
): na cmentarzu znajduje się kamienny Jan, pięknie wygięty w ekstatycznym kontrapoście. Piaskowiec, barok,
aureola, krucyfiks (nad: ruckus). Wysoki poziom rzeźbiarski i
poza pozwalają zakwalifikować go do mojej prywatnej kategorii
"Janów Tańczących". Rzeźbę wykonał w roku 1778 Johann Gottlibmajer
(Gotlibmajer),
tworzący do 1785 roku na zamówienie Zamoyskich Ślązak lub Niemiec,
którego główną specjalnością była ciesiołka.
Forma podobna do starszej o 35 lat figury w
Trzcianie (gm.
Świlcza, sandomierskie >>). Zamawiającym był Jan Jakub
Zamoyski (brat Tomasza Antoniego), a materiał pozyskano z
kamieniołomów józefowskich. Nie zachowały się dwa rzeźbione
putta, a ich istnienia dowodzi właśnie rachunek z kamieniołomów.
Zachowały się też zapiski o zapłacie blacharzowi żydowskiemu
Dawidowi za wykonanie dwóch lilii i gwiazd dziesięciu z blachy
mosiężnej do statuy św. Jana Nepomucena, ale dotyczyć to może
równie dobrze figur z Zamościa lub Niedzielisk (niezachowane). W
pierwszych latach II wojny przeniesiono go z pobliskiej łąki na
cmentarz. Obiekt obowiązkowy dla Łowców Nepomuków!
-
-
Łabunie (gm. Łabunie, pow. Zamość,
):
na cmentarzu był niegdyś drugi kamienny posąg Jana N., ustawiony
na grobie Jana Stecko. Była to to grubociosana figura ubrana w
proste szaty, z krzyżem trzymanym prawie poziomo w obu rękach,
przy piersi, w płytkim (bądź zniszczonym) birecie. Nie są znane jego losy, nie istnieje już (nad: Pietrosul)
-
Łabunie (gm. Łabunie, pow. Zamość,
): przy
skrzyżowaniu z drogą do Tomaszowa kamienny bielony Jan N. na
prostokątnym cokole z gzymsem. Szczegóły zacierają grube warstwy
farby wapiennej, które częściowo zniszczyły modelunek kamienia. Czarna czapka, buty i guziczki u
sutanny, krucyfiks w ramionach w pozycji "na niemowlę". Ładny
obiekt wykonany w manierze barokowej, zapewne pod wpływem
sąsiadów. Możliwe, że obecne miejsce tego obiektu nie jest
pierwotne. Na cokole od tyłu wyryta data 8.II.1846
(nad: L.J., zobacz kartę obiektu)
-
Łabunie (gm. Łabunie, pow. Zamość): przy ul. Lipskiej drewniana
kapliczka Jana N., przydrożna, około 100 metrów od
drogi Zamość - Tomaszów. Kapliczka z ścianami ażurowymi i
czterospadowym daszkiem. Drewniana ludowa figura Jana z prawą
ręka wzniesioną ku górze z krzyżem w dłoni, bez mucetu, z
początku XX wieku. Lewa przylega do
postaci na wysokości pasa. Całość malowana na biało. Typowa dla
tych okolic długa stuła z rozszerzonymi końcami na szyi - motyw
rodem z figury na kolumnie w Zwierzyńcu (nad: ruckus) (uwaga:
obiekt znany w źródłach również pod lokalizacją Ruszów-Kolonia)
-
Łabunie (gm. Łabunie, pow. Zamość,
): kolejny wizerunek Jana
N. znajduje się w jednym z ołtarzy kościoła w Łabuniach (nad: ruckus) (uwaga: należy sprawdzić!)
-
Łabunie (gm. Łabunie, pow. Zamość,
):
na murze kościelnym, z prawej strony bramki, ustawiony jest jeszcze inny Jan
N., kamienny, z krzyżem, z czapką w ręku, z
głęboko drążonymi otworami koronki komży. Krucyfiks w prawej
ręce oparty o bark, długie sznury do wiązania peleryny. Na
podstawie napis: "S IAN NEPOM.". Figura pochodzi z lat
1783-1789 i łączona z fundacją Jana Jakuba Zamoyskiego,
odrestaurowana w 2011 roku (nad: ruckus)
-
Ruszów (gm.
Łabunie, pow. Zamość): we współczesnej kapliczne wymurowanej z
kamieni z grubymi spoinami, na prostokątnym cokoliku z
inskrypcją stoi kamienna figurka Jana N., o układzie blokowym i
dość prymitywnie obrobioną formą. Odnowiona w 2005 roku
-
Ruszów
(gm. Łabunie, pow. Zamość,
): w
krzakach bzu piaskowcowa krępa figura Jana N., podobna do poprzedniej
(zobacz wyżej). Atrybuty wskazują z pewnością na świętego Jana
Nepomucena. Napis: "JANIE / (C)HRZCICIELU / POPRZEDNIKU /
PAŃSKI UPROŚ NAM / DUCHA POKUI /A PRZEZ POKUI / WYPROŚ / U
CHRYSTUSA POKUJ / DLA(NA?) ZIEMI / 1918 R" (nad: Pietrosul)
-
Komarów-Osada (gm.
Komarów-Osada, pow. Zamość): kamienny polichromowany Jan z 1906
roku, na
cokole w grupie drzew. W rękach krzyż i palma. Inskrypcja:
"Błogosławiony mąż który nie po... w słowie ust swoich.
1906 r"
-
Dub (gm.
Komarów-Osada, pow. Zamość): w kościele NMP w zwieńczeniu ołtarza
bocznego obraz św. Jana Nepomucena z XVIII wieku
-
Horyszów-Stara Kolonia (gm. Sitno, pow. Zamość): drewniany Jan
N. z palmą,
malowany "na gęsto" na biało i czerwono. Układ rąk wskazuje, że trzymał niegdyś duży
krucyfiks, dziś w dziurę w dłoni wetknięto mu mały krzyżyk.
Zniszczona część dolna. Rzeźba nawiązuje do
tutejszych kamiennych figur z XIX wieku. Dawną zniszczoną
kapliczkę drewnianą zastąpiono w latach powojennych murowaną.
Po tzw. wyzwoleniu do figury strzelał radziecki żołnierz, nie
czyniąc zresztą większej szkody (obiekt dawniej notowany w tym
spisie jako
Horyszów Polski)
-
Horyszów Polski (gm.
Sitno, pow. Zamość, ): krępa kamienna figura Jana N. na cokole ustawiona jest
(wtórnie?) na nagrobku Jana Presza z 1922 roku na tutejszym cmentarzu.
Jan jest "skrócony" - uszkodzeniu uległa dolna część postaci
-
Rozdoły (gm.
Sitno, pow. Zamość): kamienna (odlew betonowy na metalowym
szkielecie?) przydrożna figura Jana N. z początku XX wieku, z krzyżem w
jednym ręku i nietypowej okrągłej czapce. Spory gzymsowany cokół,
drewniany płotek
-
Cześniki-Kolonia (gm.
Sitno, pow. Zamość): kamienna figura św. Jana Nepomucena z roku 1949,
wzniesiona jako wotum z okazji zakończenia wojny. Krępa,
bosonoga (!), z krzyżem, ze stułą i w birecie. Robi wrażenie
nieco art-decowej
-
Gdeszyn (gm.
Miączyn, pow. Zamość): przy plebanii kapliczka w formie
oszklonej prostopadłościenne budki posadowiona na odwróconym
pniu. Kontynuuje ona tradycję swej poprzedniczki z 1866 roku.
Wewnątrz rzeźba św. Jana Nepomucena, zapewne z czasów pierwszej
kapliczki
-
Niewirków (gm.
Miączyn, pow. Zamość): prosta kamienna figura Jana N. z
zatartymi szczegółami w pięknej arkadowej kapliczce na masywnych
kolumnach. Rysy postaci zatarte przez wielokrotne malowanie
farbami wapiennymi (nad: Pietrosul)
|
 |
|
|
|
Udrycze-Koniec |
pow. Zamość |
gm. Stary Zamość |
|
|
|
 |
Na wzgórzu za pałacem stoi murowana z cegły kaplica nepomucka.
Pochodzi z lat 70-80. XVIII wieku, sklepiona jest kolebkowo, z wykończonymi ślimacznicami
ryzalitami od frontu i z tyłu. Fundacja właścicieli majątku -
Szydłowskich lub Kickich. Wewnątrz znajdowała się kamienna
rokokowa figura Jana z krucyfiksem opartym na ramieniu, w stylu
inspirowanym późnobarokową rzeźbą lwowską. O obiekcie tym w Spotkaniach z Zabytkami
(>>) (11.2008) pisała A. Szykuła. Budowla wykazuje
podobieństwo do kaplicy w Potokach (zobacz niżej). Obecnie kaplica jest
w ruinie, bez dachu. Figura była poważnie uszkodzona, strącona z
cokołu, pozbawiona prawej dłoni i głowy, którą luźno położono na
tułowiu. Około 2011 roku przeniesiono ją na teren dworski, a głowę
świętego przytwierdził kamieniarz rekonstruujący taras. Zdaje się, że
rzeźba umieszczona została (tymczasowo?) na ganku dworu od strony ogrodu,
przynajmniej taki stan był w roku 2014 |
       |
|
|
|
Janówka Wschodnia |
pow. Zamość |
gm. Komarów-Osada |
|
|
|
 |
Kamienny malowany Jan N. z
1908 roku stojący frontalnie na wysokim cokole.
Zaliczam ją do grupy niemal identycznych figur nazwanej roboczo
"carską", jako że powstały po ukazie tolerancyjnym cara Mikołaja
II z roku 1905 (Zwódne, Bodaczów, Hedwiżyn-Panasówka, Sitaniec
Kolonia, Janówka Wschodnia, Huszczka Duża), wykonanych być może przez jednego
rzeźbiarza bądź warsztat. Napisy na cokole: "BŁOGOSŁAWIONY /
MĄŻ KTÓRY / SIĘ NIE / POTKNIE W / SŁOWIE UST / SWOICH" [w
oryginale "Błogosławiony, mąż który się nie potknął w słowie ust
swoich i nie jest trapiony zgryzotą z powodu grzechu!" Księga
Przysłów, 17. O dobrym i złym użytku bogactw (13,30-14,21),
(14,1)], "PATRONIE / NASZ JANIE / ŚWIĘTY / PRZYCZYNIAJ / SIĘ
ZA WIOSKĄ / NASZĄ", "W BRATERSKIEJ / MIŁOŚCI W SĄSIE/DZKIEJ
ZGODZIE / KU CZCI PATRONA / SWITE [ŚW. TĘ?] FIGURE STAWIAMY"
oraz "BOŻE BŁOGOSŁAW / NAM 1908 R". Figura odnowiona
(zaczerniona) w 2010 roku za sprawą sołtysa i mieszkańców
(nad: ruckus, uzup: Pietrosul) |
 |
|
|
|
-
Grabowiec |
pow. Zamość |
gm. Grabowiec |
ul. Kościelna |
|
|
|
|
W drugiej połowie XIX wieku w kościele św. Mikołaja,
na zasłonie bocznego ołtarza był obraz św. Jana Nepomucena. Obiekt nie
istnieje (nad: Pietrosul) |
|
|
|
|
|
Siedlisko |
pow. Zamość |
gm. Grabowiec |
|
|
|
 |
Pod rozłożystym drzewem stoi piękna
kapliczka o ciekawej formie - dolny człon ma kształt walca
(studnia?), a górny to zwieńczona tympanonem nieregularna
arkada. W niej kamienna figurka Jana N. z krzyżem w rękach, o
rysach zatartych przez wielokrotne i niefachowe malowanie (nad: Pietrosul) |
 |
|
|
|
-
Tomaszów Lubelski |
pow. Tomaszów Lubelski |
gm. Tomaszów Lubelski |
|
|
|
 |
Na starej fotografii widoczna jest drewniana
polichromowana figura Jana N. z krzyżem, z gołą głową, stojąca na konfesjonale w jednym z
tomaszowskich kościołów.
Nie był to, zdaje się, oryginalny element konfesjonału, a raczej wtórne
miejsce umieszczenia rzeźby pochodzącej z innego miejsca. Nie są znane
jej losy ani nawet kościół, z jakim można by ja wiązać - wydaje się, że
chodzi o drewniany kościół Zwiastowania NMP. Obiekt nie
istnieje (nad: Pietrosul) |
|
|
|
 
 
 
 
  |
-
Tomaszów Lubelski (gm. i pow. Tomaszów Lubelski, ):
w drewnianym kościele Zwiastowania NMP przy ul. Królewskiej
1, w zwieńczeniu ołtarza bocznego, z bokach szczytu, postać
Jana Nepomucena wycięta z deski i malowana, z pierwszej
połowy wieku XVIII
-
Tomaszów Lubelski (gm. i pow. Tomaszów Lubelski, ):
w tym samym kościele Zwiastowania NMP przechowywana jest
rzeźba św. Jana Nepomucena z drugiej połowy XVII wieku (nie
wierzę), pochodząca ze zburzonego kościoła pod wezwaniem
Jana N. na Zamczysku (zobacz niżej)
-
-
Tomaszów Lubelski
(gm. i pow. Tomaszów Lubelski): pod koniec lat 30-tych XVIII
wieku Tomasz Antoni ufundował w TomaszowLubelskiie, na
Zamczysku, kościół pod wezwaniem św. Jana Nepomucena.
Wiadomo, że u schyłku XVIII stulecia w tym kościele
znajdował się ołtarz główny dedykowany św. Janowi
Nepomucenowi. Pośrodku stała rzeźba patrona parafii, a po
bokach adoranci. Protokoły wizytacyjne zawierają informację,
że w tym ołtarzu znajdowały się figury
„dwoch żołnierzy zbrojnych podobnież rżniętych przy nim”,
to jest przy Janie N. Przedstawienie to ilustrowało scenę
zrzucenia Jana Nepomucena do rzeki Wełtawy. Wiadomo, że
„mała statua s. Jana Nepomucena […] z kościółka filialnego
na zamczysku przeniesiona” około 70 lat później
znajdowała się w kościele trynitarzy w TomaszowLubelskiie
Lubelskim (zobacz wyżej) (nad: A.Szykuła-Żygawska) (uwaga:
występuje tu konieczna do zweryfikowania nieścisłość i
pomieszanie tego obiektu z nieistniejącym kościołem w
Zamczysku koło Suśca)
-
-
Tomaszów Lubelski
(gm. i pow. Tomaszów Lubelski): w połowie XVIII wieku w
skarbcu kościelnym tomaszowskich trynitarzy znajdował się
"język Jana Nepomucena srebrny pozłacany z sześcioma (!)
gwiazdkami". Informacja ta wyszukana przez
A.Szykułę-Żygawską pochodzi z inwentarza kościelnego. Nie są
znane późniejsze losy tego obiektu
-
Tomaszów Lubelski (gm. i pow. Tomaszów Lubelski, ):
przy ulicy Zamojskiej 34, w dawnym przysiółku Popówka i w
bliskości rzeczki stoi kamienny słup z napisem
"FUNDATOR ANDRZEY DZIERBOWICz Z FAMILIĄ D. 27
WRZEŚNIA 1865 R.". Na nim umieszczono kamienną kapliczkę
w formie klatki, a w niej całkiem współczesną drewnianą
polichromowaną figurkę Jana N.
-
Ruda Wołoska (gm. i pow. Tomaszów Lubelski): kamienna
figura Jana N. na cokole, fundowana przez Teofila
Bujalskiego, z przekrzywioną aureolą na której zostały tylko
dwie gwiazdy. Pochodzi (tak jak obiekt z Krasnobrodu, 1882)
z warsztatu kamieniarskiego w Józefowie
(Ziemia
Chełmska woj. ruskiego >>), z roku 1881
|
|
|
|
|
Dyniska |
pow. Tomaszów Lubelski |
gm. Ulhówek |
|
|
|
 |
Był tu, na granicy Galicji i Kongresówki
(Ziemia Chełmska została bowiem oddzielona po zaborach od
woj. ruskiego), dwór Skolimowskich, gdzie Grottger podrywał
Wandę Monné i grywał Liszt. Właściciele w
roku 1828 ufundowali kamienną rzeźbę Jana N., która uchwała się do
dzisiaj, lecz niefachowo odnowiona rzeźba utraciła nieco ze swej
klasy. Umieszczono ją w otwartej arkadą kapliczce usytuowanej przy
wjeździe do wsi, przy drodze do folwarku Ulików, w parze z
kapliczką św. Magdaleny. Obie klasycystyczne, murowane z cegły,
otynkowane, czworoboczne, z niepełnymi kolumnami na narożnikach.
Wewnątrz ściany z arkadowymi wnękami, sufity. Zewnętrzne ściany
zwieńczone trójkątnymi szczytami, daszki czterospadowe (uwaga:
najprawdopodobniej obiekt notowany kiedyś na tej stronie pod hasłem
'Ulików' był tożsamy z tym z Dynisk - wykreślam, jednak zalecam
czujność odwiedzającym te okolice. To samo dotyczy wpisu 'Gliniska'
istniejącego dawnej na stronie
Nepomuków Ziemi Chełmskiej woj. ruskiego >>) |
  |
|
|
|
¿/-
Rzeplin-Osada/Krzewica |
pow. Tomaszów Lubelski |
gm. Ulhówek |
Góra Świętego Jana |
|
|
 |
Za miejscowością, na granicy z Krzewicą, w miejscu zwanym Górą
Świętego Jana, przy starej drodze do Ulhówka, na kurhanie
lub kopcu obserwacyjnym stoi murowana kapliczka
słupowa z roku 1901 (?) z kutym krzyżem na szczycie, w której
ponoć rezydowała
ongiś figura Jana N., Została jedynie głowa, o zatartych
rysach i pomalowana "na grubo" białą farbą, dziwacznie
oprawiona w metalową rurę. Jednak jest też możliwe, że była
to głowa Jana Chrzciciela, a nawet Chrystusa. Głowa gdzieś
zniknęła, a w roku 2018 była tu figurka Jana
Chrzciciela. Za tym, że mogła to być głowa Jana Chrzciciela,
przemawia też to, że w Rzeplinie jest kościół parafialny pw.
św. Jana Chrzciciela (uzup: Pietrosul) |
  |
|
  |
-
Telatyn (gm. Telatyn, pow. Tomaszów Lubelski): drewniana
kapliczka św. Jana Nepomucena
-
-
Kryszyn (gm. Telatyn, pow. Tomaszów Lubelski): drewniana
kapliczka brogowa św. Jana Nepomucena, kryta gontem z kutym
krzyżem na czubku, z wieku XIX. Rezydowała w niej stara
rzeźba Jana N. zniszczona w roku 2008
-
Kryszyn (gm. Telatyn, pow. Tomaszów Lubelski): w starej
drewnianej kapliczce (zobacz wyżej), odnowionej w ostatnich
latach, znajduje się współczesna figura św. Jana Nepomucena
z Księgą i krzyżykiem w dłoniach, umieszczona tu na miejscu
starej, zniszczonej w roku 2008
|
|
 
 
 |
-
Susiec
(gm. Susiec, pow. Tomaszów Lubelski): figura Jana N. stoi
przy drodze prowadzącej do kościoła pod wezwaniem św. Jana
Nepomucena (źródło: ruckus) (uwaga: istnieje pewne
prawdopodobieństwo, że Susiec wraz z Majdanem Sopockim leżał
tuż za granicą Ziemi Przemyskiej - jeśli znajdę
potwierdzenie, to obiekt ten i poniższe przeniesione zostaną
do
Nepomuków woj.
ruskiego >>)
-
Susiec (gm. Susiec, pow. Tomaszów Lubelski): w kościele
pod wezwaniem. św. Jana Nepomucena, wybudowanym na miejscu
XVIII-wiecznego pod tym samym wezwaniem w latach 1862-1868
staraniem kanonika Feliksa Kwiatkowskiego i fundacji
Zamoyskich, w ołtarzu głównym znajduje się obraz św. Jan
Nepomucena z XVIII lub pierwszej połowy XIX wieku (źródło:
ruckus)
(zobacz spis kościołów pod
wezwaniem JN >>) (uwaga: istnieje pewne
prawdopodobieństwo, że Susiec wraz z Majdanem Sopockim leżał
tuż za granicą Ziemi Przemyskiej - jeśli znajdę
potwierdzenie, to obiekt ten przeniesiony zostanie do
Nepomuków woj. ruskiego >>)
-
Susiec (gm. Susiec, pow. Tomaszów Lubelski): w tym samym
kościele pod wezwaniem. św. Jana Nepomucena przechowuje się
feretron z obrazem JN z końca XVIII wieku. Potwierdza to
doniesienia o rozwiniętym w Suścu kulcie Jana N.
(zobacz spis kościołów pod wezwaniem JN >>)
-
-
Zamczysko (gm. Susiec, pow. Tomaszów Lubelski): na
położonym na południowy wschód od Suśca, niedaleko ujścia
Jelenia do Tanwi, wzgórzu zwanym "Zamczysko" lub "Kościółek"
według legendy miał istnieć zameczek spalony przez Tatarów.
W początkach XVII wieku Zamoyscy wznieśli tu drewnianą
cerkiew unicką z klasztorem bazyliańskim (osadzonym tu w
roku 1740), który wkrótce zamieniono na kościół katolicki
pod wezwaniem św. Jana Nepomucena, rozebrany w 1796 lub 1818
roku. Fundatorem był ordynat Tomasz Antoni Zamoyski (zobacz
opis kultu ordynata do JN >>), który ufundował także całe
wyposażenie tego kościoła, do którego należał między innymi
ołtarz główny, cały rzeźbiony, z figurą św. Jana Nepomucena.
Program ikonograficzny był bardzo zbliżony do realizowanego
później kościoła JN w Zwierzyńcu (zobacz wyżej). Kościół ten
nie przetrwał, podobnie jak jego wyposażenie (uwaga: jest
teoretycznie możliwe, że część wyposażenia znalazła się w
nowym kościele (zobacz wyżej), o którym wiadomo, że przy
jego budowie wykorzystano materiał z rozebranego klasztoru).
Pewne jest natomiast, że figura Jana N. trafiła do kościoła
Zwiastowania NMP w TomaszowLubelskiie (zobacz wyżej)
(zobacz spis kościołów pod wezwaniem JN >>) (uwaga:
występuje tu konieczna do zweryfikowania nieścisłość i
pomieszanie tego obiektu z nieistniejącym kościołem w
TomaszowLubelskiie, również zwanym "Na Zamczysku")
|
|
 
 
  |
-
Rachanie (gm. Rachanie, pow. Tomaszów Lubelski): przy
wjeździe od zachodu stoi murowana z cegły kapliczka z
barokowym w formie szczytem, otynkowana, prostokątna, o
zaokrąglonych narożach. Wewnątrz sklepienie
kolebkowo-krzyżowe. Zewnątrz od frontu ujęta pilastrami,
ściany baczne o podziale ramowym. Wejście zamknięte łukiem
półkolistym z kluczem. Od frontu i tyłu półkoliste szczyty z
ogzymsowanymi przyczółkami. Dach dwuspadowy, kryty dachówką
Obiekt jest fundacji dworskiej, wzniesiony zapewne około
połowy XVIII wieku. Wewnątrz dobrej klasy i pełna uroku
drewniana polichromowana figura Jana N., rokokowa z około
1770 roku (uwaga: Kondraciuk wspomina o wieku XIX +
tradycjach rokokowych)
-
Rachanie (gm. Rachanie, pow. Tomaszów Lubelski): w
tutejszym kościele jest XVIII-wieczny obraz przedstawiający
męczeństwo św. Jana Nepomucena w połączeniu z adoracją
obrazu tego świętego
-
Wożuczyn (gm. Rachanie, pow. Tomaszów Lubelski):
drewniany ludowy Jan N. nawiązujący do tradycji rzeźby
rokokowej z pierwszej połowy XIX wieku stał w brogowej
kapliczce, zapewne XX-wiecznej, z napisem "Święty Janie
Nepomucynie módl się za nami". Kapliczka była słupowa, z
trzech stron oszalowana, bielona, na płycie cementowej; dach
namiotowy, kryty blachą, zwieńczony ozdobnym żelaznym kutym
krzyżem. Na skutek przebudowy i remontu w 2009 roku napis
już nie istnieje, a co gorsza kapliczka przybrała postać
przystanku PKS obitego sidingiem
-
¿/-
Siemnice
(gm. Rachanie, pow. Tomaszów Lubelski): w miejscu, gdzie
dziś wznosi się metalowy krzyż był olbrzymi dąb otaczany
czcią jako miejsce postoju księcia Władysława Opolczyka
wiozącego obraz Czarnej Madonny do Częstochowy. W jego
dziupli mogącej pomieścić 6 osób umieszczono figurę Jana N.
Obiekt znany jest z obrazu z 1864 roku nieznanego autora.
Nic nie wiadomo o późniejszych losach figury - jest możliwe,
że trafiła do Czartowca, bo tak przeniesiono rzeźby z
cerkiewki, która stała koło dębu, lub Kołaichy (zobacz
niżej) gdzie z kolei przeniesiono obraz MB
|
 |
|
|
|
Zwiartów-Kolonia |
pow. Tomaszów Lubelski |
gm. Krynice |
|
|
|
 |
Znajduje się tu drewniana domkowa pomalowana na biało kapliczka
z dwuspadowym daszkiem, w niej drewniany polichromowany ludowy Jan
N., nawiązujący do tradycji tutejszych nepomuckich figur
kamiennych z XIX wieku (uwaga: miejscowość lokalnie nazywana
jest również Źwiartowem) (nad: ruckus) |
 |
|
|
Nieznane (mi) Nepomuki Roztoczańskie
dostrzeżone w
zbiorach www.roztocze.info (2)
|
|
 |
- Drewniany Jan
N. z krzyżem w murowanej kapliczce o dwuspadowym daszku wykończonym
ząbkami w niezidentyfikowanej (przez mnie)
miejscowości na Roztoczu
(>>)
- Drewniana kapliczka brogowa
pełnym tyłem, z pięknym kutym krzyżem na półksiężycu na szczycie, wewnątrz figura
ubrana przez wiernych w koronki, najprawdopodobniej Jana N., w
niezidentyfikowanej (przez mnie)
miejscowości na Roztoczu
(>>)
|
|
|
|
|
Nepomuki Ziemi Chełmskiej,
enklawy dawnego woj. ruskiego:
zobacz
Jany Ruskie (>>)
Nepomuki powiatów Chełm, Włodawa i Krasnystaw, które dziś należą
do województwa lubelskiego, za czasów I Rzeczpospolitej należały do
województwa ruskiego. Była ona odizolowaną przez województwo bełzkie
enklawą tego województwa. Zobacz
>>
|
|
|
