Kuriozalna budowa na pl. Politechniki

Michał Wojtczuk, Gazeta Stołeczna 2007-12-13 i 2007-12-14

Trzykrotnie zmienił się prezydent Polski, weszliśmy do NATO, a potem do UE, w Warszawie zaczęło jeździć metro, przy Świętokrzyskiej stanął 40-piętrowy wieżowiec - to wszystko wydarzyło się w czasie, gdy przy pl. Politechniki trwa budowa wąskiego jak ołówek biurowca.

Inwestorem gmachu w narożniku ulic Śniadeckich i Nowowiejskiej jest spółdzielnia SBM Bratniak. Sąsiaduje on z sześciopiętrową zabytkową kamienicą z 1912 r. zaprojektowaną przez Mariana Kontkiewicza. A robotnicy właśnie wylewają beton na dziesiątej kondygnacji biurowca. Dysproporcja rozmiarów jest rażąca. Tym bardziej że decyzja lokalizacyjna wydana przez ratusz dla tego budynku podkreśla, że powstająca tu zabudowa ma mieć "gabaryty odpowiadające budynkom sąsiednim".

Gmach projektował Zdzisław Hryniak, architekt i profesor Politechniki Warszawskiej, dziś na emeryturze. - Nie jest za wysoki. Jest takiej wysokości jak kamienica Kontkiewicza - twierdzi.

- Przecież ona ma sześć pięter!
- Przed wojną była wyższa.
- Ale teraz nie jest.
- I wygląda ohydnie - kwituje profesor.

Od siedmiu lat dla tego rejonu obowiązuje plan zagospodarowania dopuszczający budowę na tej działce jedynie obiektu nie wyższego niż siedem kondygnacji. Jak zatem możliwe, że spółdzielnia Bratniak stawia tak ogromny budynek? - Bo dostała ona pozwolenie na budowę w styczniu 1993 r. - słyszymy w urzędzie Śródmieścia. Dokument dopuszcza dziesięć kondygnacji, w tym poddasze. Podpisał go ówczesny burmistrz dzielnicy Jan Rutkiewicz. Inwestycję w 1992 r. pozytywnie zaopiniowała w imieniu wojewódzkiego konserwatora zabytków Teresa Wyszyńska. Ewa Nekanda-Trepka, obecna stołeczna konserwator zabytków, rozkłada ręce: - Jeżeli inwestor ma prawomocne pozwolenie na budowę, nic nie możemy zrobić.

40-piętrowy wieżowiec Rondo 1 przy Rondzie ONZ powstał w dwa lata. Budowa wielokrotnie mniejszego biurowca spółdzielni Bratniak trwa siedem razy dłużej. Ratusz już dwukrotnie unieważniał pozwolenie na budowę, bo przestoje przekroczyły dopuszczalny prawem okres dwóch lat. Za każdym razem inwestor odwoływał się do wojewody i udowadniał, że budowa cały czas trwała. Pierwszy wpis do dziennika budowy pochodzi z 15 stycznia 1995 r., sześć dni przed upływem dwóch lat od wystawienia pozwolenia. Kierownik budowy informuje, że "wytyczono linie rozgraniczające". Rok później, w styczniu 1996 - odebrano przebudowaną sieć CO. I tak dalej - w marcu 1997 r. rozpoczęto trwającą półtora roku przebudowę wodociągu, w marcu 2000 r. - udrożniono hydranty, w maju 2001 - wprowadzono nowego wykonawcę, w marcu 2002 r. - dostarczono decyzję na zajęcie chodnika, w maju 2003 - dociągnięto linię elektryczną dla zasilania placu budowy, w lutym 2004 r. - wykonano nowe ogrodzenie. Dziesięć lat po rozpoczęciu prac budowlanych (21 lutego 2005 r.) budowa osiągnęła wysokość dwóch pięter. Miesiąc później w betonowej konstrukcji pojawiło się pęknięcie. Rozebrano ją wiosną tego roku. I wtedy wreszcie budowa nabrała tempa.

W stosunku do szkicu dołączonego do pozwolenia na budowę sylwetka powstającego budynku wydaje się masywniejsza. Ostatnie dwie kondygnacje powinny być coraz mniejsze i bardziej wycofane, a strop poddasza wygląda, jakby miał mieć takie same rozmiary co niższe piętra. - Żadnego wniosku o zaakceptowanie zmiany projektu nikt do nas nie składał - mówią urzędnicy.

W środę budowę odwiedzili inspektorzy Powiatowego Nadzoru Budowlanego. Stwierdzili, że inwestycja prowadzona jest zgodnie z pozwoleniem na budowę. - Zmiany są, ale niewielkie. Poddasze będzie przykryte małą szklaną kopułką - mówi prof. Hryniak.Kuriozalny biurowiec powstający przy pl. Politechniki jest za wysoki w stosunku do sąsiedniej zabytkowej kamienicy, zapisów dwóch kolejnych planów zagospodarowania obowiązujących w tym miejscu i w porównaniu ze szkicem dołączonym do pozwolenia na budowę. Mimo to urzędnicy uważają, że powstaje w zgodzie z prawem.

Kuriozalny biurowiec przy pl. Politechniki - cd

We wczorajszej "Gazecie" opisaliśmy kuriozalną budowę w samym centrum Warszawy, u zbiegu ulic Nowowiejskiej i Śniadeckich. Spółdzielnia SBM Bratniak buduje tu biurowiec. Przez lata pozorowała prace, by nie stracić pozwolenia na budowę wydanego w 1993 r. Udrożnienie hydrantów, dostarczenie decyzji na zajęcie części chodnika i osłonięcie budowy parkanem to prace, które Bratniak rozłożył na pięć lat!

Góruje nad zabytkami

Inwestor skrupulatnie odnotowywał w dzienniku budowy każdy ruch, bo przerwa w pracach może wynosić tylko dwa lata. Potem pozwolenie na budowę wygasa. Dzięki temu, że od czasu do czasu ktoś przełożył z miejsca na miejsce kabel czy rurę, Bratniak kończy właśnie budowę dziewięciopiętrowego budynku górującego nad sąsiednią zabytkową sześciopiętrową kamienicą Mariana Kontkiewicza. Mimo że w 2000 r. wszedł w życie plan zagospodarowania, który w tym miejscu nie pozwala budować wyżej niż na sześć pięter.

- W 1993 r. obowiązywał inny plan - tłumaczy Jan Rutkiewicz, były burmistrz Śródmieścia, który wydał pozwolenie na budowę Bratniakowi. - W tym kwartale pozwalał budować do 30 metrów. Rzeczywiście, dziś wysokość tego biurowca wydaje się przesadzona - uważa.

Jednak ustaliliśmy, że biurowiec był za wysoki nawet w 1993 r. W opisie technicznym dołączonym do pozwolenia na budowę czytamy: "Wysokość budynku - 30,15 m, do zwieńczenia kopuły - 33,15 metra". Według naszych obliczeń jest o co najmniej 3 metry wyższy.

- Ale zachowuje średnią wysokość 30 metrów - przekonuje projektant budynku prof. Zdzisław Hryniak. - Nie jest za wysoki, nawiązywaliśmy do bloku przy ul. Polnej.

Konstruktor nie ręczy

Powstający budynek jest dziś o kondygnację wyższy, niż przedstawia to szkic znajdujący się w teczce z dokumentacją inwestycji w śródmiejskiej delegaturze wydziału architektury (na rysunku obok porównujemy kontury budynku ze szkicu i istniejącej budowy). To oznacza, że ma co najmniej 36 metrów.

- To nieaktualny szkic - twierdzi profesor Hryniak. Nie potrafi jednak wytłumaczyć, jak to się stało, że jest załącznikiem do pozwolenia na budowę. A śródmiejscy urzędnicy zapewniają, że nigdy nie dotarł do nich wniosek o zmianę pozwolenia.

Inwestor nie złożył go, mimo że w 2003 r. architekt przeprojektował konstrukcję gmachu ze stalowej na żelbetową. Z tego powodu dotychczasowy konstruktor budynku Andrzej Granica zaznaczył w 2005 r. w dzienniku budowy, że "nie bierze odpowiedzialności za konstrukcję i stateczność budowy". Dwa miesiące później, w marcu 2005 r. w betonowej konstrukcji pojawiło się pęknięcie. Zbudowane trzy kondygnacje trzeba było rozebrać.

- Przepisy nakazują występować o zamienne pozwolenie na budowę w wypadku "istotnej" zmiany projektu - mówi Mariola Berdysz, ekspert od prawa budowlanego. - Od 2003 r. obowiązuje definicja, według której zmiana konstrukcji nie jest zmianą istotną. Choć można się zastanowić, czy taka zmiana nie wymagała nowych uzgodnień, m.in. z zakresu bezpieczeństwa przeciwpożarowego. A to już może oznaczać konieczność wystąpienia o zmianę pozwolenia.

Gdyby inwestor wystąpił o zamienne pozwolenie na budowę po zmianie planu w 2000 r., najprawdopodobniej nie dostałby zgody na tak wysoki budynek.

Budowę w środę kontrolował Powiatowy Inspektorat Nadzoru Budowlanego. Uznał, że budowa jest prowadzona zgodnie z pozwoleniem. Inwestycji przygląda się za to stołeczny konserwator zabytków - sprawdza, czy inwestycja jest zgodna z zaleceniami wydanymi w 1992 r. przez wojewódzkiego konserwatora zabytków.

Źródło: Gazeta Wyborcza Stołeczna

Warszawa, 5 grudnia 2007

Inicjatywa Obywatelska ulicy Lwowskiej

Nasza zabytkowa ulica mogąca by być eleganckim zakątkiem dzielnicy, z uwagi na oryginalną architekturę, zamieszkiwana przez wiele wybitnych osób ze sfery kultury, jest obecnie zaśmiecona, ma nierówne chodniki i giną na niej ostatnie drzewa przyuliczne. Kilka kamienic tak prywatnych, jak i komunalnych od 1945 roku oczekuje na remont elewacji. Dlatego w listopadzie 2007 80 mieszkańców Lwowskiej podpisało petycję do Burmistrza z wnioskiem o uporządkowanie i wyremontowanie naszej ulicy.
4 grudnia wiceburmistrz Jerzy Majewski w towarzystwie dyrektorki ZTP (zarządca drogi publicznej) przyjął trzyosobową delegację sygnatariuszy listu. Przekazaliśmy przedstawicielom władz dzielnicy nasze pretensje, bez ogródek krytykując stan nieładu, który widzimy co dzień przed naszymi domami.
Nasi rozmówcy sprawili wrażenie życzliwych. Zapewniali, że podejmą pewne działania:
1. W roku 2008 będzie ogłoszony przetarg na projekt remontu jezdni i chodnika z porządnych materiałów. Aby to zrobić władze musza uzgodnić z MPRWiK, SPEC, TP oraz gazownią czy nie planują oni jakichś remontów. Wydaje się, że te remonty mamy już za sobą.
2. Aby remont mógł się zacząć, zapewne w 2009 roku, wszyscy właściciele budynków i Wspólnoty muszą dogadać się z ZTP, czy korzystają z kanalików odpływowych i nisz na okienka piwniczne, które wykraczają poza obrys posesji!
3. Jest możliwość uzyskania dotacji Stołecznego Konserwatora zabytków na remonty zabytkowych kamienic. Uwaga Wspólnoty i Właściciele kamienic! Należy do 28 lutego 2008 przedstawić wniosek o dotację, z inwentaryzacją. To dotyczy także osuszania piwnic i napraw dachów. Z tej dotacji skorzystała już Lwowska 3.
4. Wydaje się, że ZTP przyjął naszą prośbę o ratowanie drzew przyulicznych. Natomiast nie mieli pomysłu na trwałe zabezpieczenie młodych drzewek przed dewastacją. Podaliśmy im przykład z ul Poznańskiej 5.
Może ktoś mógłby załatwić od sponsora takie trwałe
ogrodzenie dla 4 drzewek przy Lwowskiej?
5. Prosiliśmy Burmistrza, aby wpłynął na władze Politechniki, aby sprzątano najbardziej niechlujny odcinek chodnika przy Architekturze. Także by ZTP ustawił tam pojemnik „psie sprawy”.

Oświadczyliśmy, że powstaje inicjatywa obywatelska ulicy Lwowskiej, która zamierza doglądać, jak władze Śródmieścia dbają o to miejsce.
Zapraszamy wszystkich chętnych do działania. Kto chce się włączyć, wnieść ważny temat do spisu celów inicjatywy, proszony jest o kontakt:

Paweł Fijałkowski, tel. 0 503 937914
pavvo@neostrada.pl

Mieszkańcy ulicy Lwowskiej w Warszawie                                                                                                                                             26 września 2007

Do Burmistrza Dzielnicy Śródmieście
m. st. Warszawy
p. Wojciecha Bartelskiego

Szanowny Panie Burmistrzu,

Zwracamy się z prośbą o podjęcie zdecydowanych działań w celu zaprowadzenia porządku na ulicy Lwowskiej.  Ta zabytkowa ulica mogąca by być eleganckim zakątkiem dzielnicy, z uwagi na architekturę, jest zaśmiecona, ma nierówne chodniki i giną na niej ostatnie drzewa przyuliczne. Zapraszamy Pana na spacer po Lwowskiej: Już na styku z Placem Politechniki widać dwie puste rabaty po drzewach, które uschły (?). Pozostało tylko jedno. Chodniki, po remontach podziemnych są położone niedbale. Brak rozgraniczenia strefy parkowania od pieszej. Na całej długości ulicy zawsze jest pełno psich odchodów. Trzeba umieścić pojemnik „psie sprawy”. Na odcinku przy gmachu Architektury odchody nie są sprzątane, bywa tam fetor. Ostatnie sześć drzew, zwłaszcza przed kamienicami nr 15 i 17 są w złym stanie. Kilka drzew już zakończyło żywot, ponieważ są zupełnie niezabezpieczone przed śmieciami, wylewaniem odpadów płynnych i chemicznych. Rabaty służą za psia toaletę oraz składowisko śmieci gabarytowych (często opartych o wątłe drzewa. Ponadto obok kamienicy 17 stoją nieestetyczne śmietniki, kolidują z zabytkowym charakterem ulicy, zaś w dni upalne śmierdzą. Dlatego prosimy Urząd Dzielnicy przeciwdziałanie wymienionym nieporządkom.
Z poważaniem:

Lp.                              Imię i nazwisko                                             Adres: