GLOGER (Kraków 1903): Wielkopolska (...) obejmująca
województwa: Poznańskie z ziemią Wschowską, Kaliskie z Gnieźnieńskiem,
Sieradzkie z ziemią Wieluńską, Inowłocławskie z ziemią Dobrzyńską,
Brzesko-kujawskie i Łęczyckie [zobacz też stronę Kujaw >>], posiadała przestrzeni mil kwadratowych
1052. (...)
Województwo Poznańskie, przecięte prawie na dwie
równe połowy rzeką Wartą (na lewym brzegu leżała część nieco większa),
stanowiło zachodnią część ziemi Wielkopolskiej, a wysunięte północnym
krańcem daleko poza Noteć, graniczyło tam z Pomorzem, na wschód z
województwem Kaliskiem, na południe z dolnym Śląskiem, na zachód z
Brandeburgią. Ogólnej przestrzeni posiadało mil kwadratowych 294, która
rozpadała się na 4 powiaty: Poznański (162 mil kw.), Kościański (92 mil
kw.), Wałecki za Notecią (30 mil kw.) i ziemię Wschowską (9 mil kw.).
Województwo Kaliskie stanowiło wschodnią połowę
pierwotnej Wielkopolski. Graniczyło na północy z województwem pomorskiem,
gdzie poza Noteć sięgało, na wschodzie z Inowłocławskiem,
Brzesko-kujawskiem i Łęczyckiem, na południe miało Śląsk i województwo
Sieradzkie, na zachód całą długość województwa Poznańskiego. (...)
Herbem jego była Wieniawa, t. j. głowa żubra w koronie, z pierścieniem,
przechodzącym przez nozdrza, na polu w szachownicę z barwy białej i
czerwonej ułożonem.
Województwo Sieradzkie na północ graniczyło z
Kaliskiem i Łęczyckiem. Od tego ostatniego stanowiła granicę rzeka Ner,
prawie na całej swej długości. Wschodnią granicę od województwa
Sandomierskiego stanowiła rzeka Pilica od Koniecpola aż po Białobrzegi.
Na południe graniczyło województwo Sieradzkie z Krakowskiem, a część tej
granicy tworzyła rzeka Liczwarta, dopływ Warty. Na zachodzie leżały
księstwa śląskie.
Województwo Sieradzkie obejmowało przestrzeni mil kwadratowych 162 i
składało się z 4, mniej więcej równomiernych powiatów: Sieradzkiego,
Szadkowskiego, Piotrkowskiego, i Radomskiego czyli Radomskowskiego.
Ziemia zaś Wieluńska, wzdłuż granicy śląskiej ciągnąca się, miała
przestrzeni mil kwadratowych 501/2 i podzielona była na dwa powiaty:
większy Wieluński i znacznie mniejszy Ostrzeszowski (...) Herb
województwa przedstawiał pół orła czarnego w czerwonem polu i pół lwa
czerwonego w żółtem polu, w koronie złotej, pokrywającej obie głowy
(...) Województwo Sieradzkie miało przywilej używania do pieczęci laku
czerwonego, co tylko samym panującym służyło, a to w nagrodę, że
obywatele sieradzcy, w czasie wojny z Krzyżakami, wsparli dzielnym
posiłkiem Łęczycanów i odzyskali stracone przez nich chorągwie.
Województwo Sieradzkie i Łęczyckie, za swój mundur obywatelski przyjęło
kontusz karmazynowy, wyłogi granatowe i żupan biały.
