- Nazwa: Drewniana kostka
- Rok powstania: przełom XIX i XX w.
- Lokalizacja: Warszawa, ul. Mokotowska
- Materiał: drewno dębowe
„Ciszej z końmi, gospodarze śpią!”
czyli po co były drewniane kostki
Brama kamienicy przy ulicy Mokotowskiej – która sama w sobie jest zabytkiem - wybrukowana jest drewnianą kostką. Jaką? Drewnianą? A jednak. Kiedyś takie robiono. Po co? No cóż, trzeba się cofnąć o sto lat.
Bruk
Rzecz dzieje się w bogatym, warszawskim domu. Wcześnie rano, gdy gospodarze domu jeszcze śpią, do bramy wjeżdżają wozy z węglem (mogli to również być: mleczarze, kupcy, dostawcy, podróżni). Konie głośno stukają kopytami, koła turkoczą. Z domu wychodzi służba:
- Ciszej! Nie hałasujcie tak bo pan lokator z pierwszego piętra się obudzi!
- Za późno! Już tutaj idzie.
- Grrrrr! Kto śmie zakłócać mój spokojny sen? Czy to pan proszę pana? I pan myśli, że ja ten węgiel kupię?! Myli się pan! Wynocha mi stąd!
Drewniana kostka
Ranek zaczyna się tak samo. Drewno zagłusza stukot kopyt i warkot kół. Wychodzi służba:
- Witam. Pan z dostawą węgla? Proszę się ugościć w kawiarence. Zaraz wracam z panem lokatorem.
Po chwili:
- Witam pana panie dostawco! Piękny węgiel pan dzisiaj przywiózł. Biorę cały wóz.
Dodatkowo bramę przyozdabiają odboje w kształcie krasnali, zabezpieczające narożniki domu przed kołami wozów.
